Een dag uit het leven van een moeder...

Een dag uit het leven van een moeder…

'Overlijden is soms te dichtbij'

Afgelopen week gebeurde het ergste wat je als moeder kan overkomen. Een klasgenootje van Mina overleed plotseling op 6-jarige leeftijd. Hij moest geopereerd worden en na de operatie is hij er niet meer bovenop gekomen. In die kleine klas was ineens een lege stoel. Mina zit op een speciale school. In de klas zitten 7 kinderen. De lege stoel valt daardoor extra op. Voor ons is dit moment al een paar keer dichtbij geweest, maar voor haar is het erg onwerkelijk. “Waar is Max nu mama?” “Misschien is hij op de wolken aan het spelen, lieverd.”

Even is het stil. Ik merk dat haar hoofdje overuren draait. Ze heeft nog nooit te maken gehad met een overlijden. “Oma zegt dat haar broers in de hemel zijn, wat denk jij mama?” “Dat zou maar zou kunnen, lieverd”. “Zijn er meer kinderen in de hemel?” Ik merk dat de vraag als een pijl in mijn hart terechtkomt. “Helaas wel, lieverd.” “Kinderen horen niet in de hemel, toch mama.” “Nee, lieverd.” “Juf zegt dat alleen oude mensen in de hemel komen, maar ik wil niet dat jullie al naar de hemel gaan, wamt dan ben ik helemaal alleen.” “Dat gebeurt niet, lieverd.” “Ik ben blij dat er meer kinderen in de hemel zijn, zo is Max niet alleen en kan hij in ieder geval spelen met andere kinderen.”

De dagen daarna blijft het onze schat bezighouden. Ze maakt een mooie tekening voor Max en legt deze op zijn tafel in de klas neer.

“Mama, ik wil graag weten of max op de operatietafel dood is gegaan.” Even twijfel ik of ik door zal vragen. Een paar seconden later besluit ik toch om nog een paar diepere vragen stellen. Ik wil niks aanwakkeren, maar ik wil ook niet dat ze ergens mee blijft lopen. “Lieverd? Ben je bang, omdat je zelf nog geopereerd moet worden?”

“Ja, mama. Ik wil niet doodgaan.”

“Ach lieverd, daar hoef jij je geen zorgen over te maken.” “Max is na de tijd overleden.”

Voor een kind van 6 jaar geen onderwerpen om over na te denken. De vraag is heel begrijpelijk en ik ben blij dat ze deze stelt. Ik kan haar zorgen enigszins wegnemen.

“Ik vind het zo erg voor Max, mama. Zijn ouders zijn hier en hij is in de hemel. Hij is helemaal alleen zonder zijn vader en moeder.”

“Dat zou jij het allerergste vinden, toch lieverd?” “Ja, mama.”

“Ik ben bij je lieverd, probeer maar te slapen.”

Liefs Hilly