Een dag uit het leven van een moeder

Een dag uit het leven van een moeder…

‘De uitslag’

Na de operatie werd alles opgestuurd naar de patholoog. Het ‘lange’ wachten kon beginnen. Natuurlijk hadden we de uitslagen van de biopsie, waar ik mij enigszins aan vast kon houden, maar toch vond ik het ontzettend spannend.

Ik was twee weken geleden geopereerd. De narcose had er goed ingehakt en de pijn van de wonden was nog steeds dagelijks voelbaar. Hierdoor voelde ik mij lichamelijk erg zwak en merkte ik dat ik steeds vaker gedachtes kreeg die begonnen met ‘Wat als…’ of ‘Het zal toch niet…’ Ik bedoel 3 maanden geleden had ik deze slechte film zelf ook niet bedacht. Wat begon met een gebroken rib, op notabene een glijbaan in Turkije, eindigde met een operatie aan beide borsten.

Twee weken moest ik wachten op de uitslag. Tijdens het gesprek met de chirurg bleek al gauw dat de tumor inderdaad goedaardig was en dat ze deze volledig hadden verwijderd. De kwaadaardige cellen in mijn andere borst hadden ze ook volledig kunnen verwijderen. De vraag die overbleef was ‘Hoe nu verder?’

De kans dat de kwaadaardige cellen terugkwamen was 10%. Wanneer ik koos voor bestraling ging dit percentage naar beneden. Er was echter een kanttekening. Bestraling van een borst kan maar 1 keer. Kwam het, ondanks de bestraling, toch terug, dan moest de borst worden verwijderd. De keuze had ik thuis al gemaakt.

Afgelopen zomer was ik met mijn moeder naar een lezing geweest over het vrouwenhart. Daar kwam onder andere naar voren dat de kleine bloedvaten van de vrouw erg belangrijk zijn voor het vrouwenhart. Vrouwen die waren bestraald hadden vaak beschadigingen aan deze bloedvaten, met als gevolg een hartinfarct of ander schade aan het hart. Ik had toen al besloten dat, mocht ik ooit in die positie komen, ik niet ‘zomaar’ wilde kiezen voor bestraling. Met een kans van 10% kies ik nu liever voor jaarlijkse controles.

Over 3 maanden mag ik terugkomen voor een volgende controle op de wonden. Over een jaar mag ik terugkomen voor een nieuwe mammografie.

Ik besef me hoeveel ik ‘geluk’ ik heb gehad. Door een val van een glijbaan ontdekten ze bij toeval kwaadaardige cellen in een borst waar ik geen last van had en waar niks aan te zien was. Was dit niet ontdekt dat hadden we er heel anders bij gezeten. Mijn gedachten gaan uit naar al die vrouwen waarbij dit niet zo is. Waarbij het wel te laat is. Ik denk aan jullie.

Veel liefs Hilly